Polski eksport do Korei i Wietnamu atrakcyjniejszy niż do Chin.

Łukasz Sarek

W 2018 r. Chiny były największym w Azji odbiorcą polskiego eksportu pod względem wartości zakupionych towarów. Pozostawały natomiast w ogonie czołowych azjatyckich importerów polskich towarów jeśli wziąć pod uwagę dynamikę wzrostu oraz wartość eksportu w przeliczeniu na mieszkańca i to zarówno w wartościach bezwzględnych jak i z uwzględnieniem poziomu zamożności. Polskie towary były bardziej atrakcyjne dla odbiorców wietnamskich, koreańskich, tajwańskich, tajlandzkich i malezyjskich niż dla chińskich. Przed podjęciem eksportu do Chin i związanych z tym konkretnych działań i kosztów niezwykle przydatne jest przeprowadzenie analizy rynku chińskiego pod kątem konkretnych produktów. Wartość i dynamika polskiego eksportu do Chin i Azji rozbiegają się jednak pod względem nie tylko wartości eksportu ale również przyrostu wartości eksportu Chiny są liderem. Jeśli wejście na inne rynki na podstawie analizy okaże się w danym momencie bardziej korzystne to zdobycie dobrej pozycji rynkowej w Korei, Japonii czy na Tajwanie może być przydatne w późniejszym wprowadzeniu produktu do Chin.

Wartość i dynamika eksportu do Chin i innych państw azjatyckich

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego Polska wyeksportowała do Chin w 2018 r. towary o wartości ponad 2,5 mld usd. Drugie w kolejności Indie niemal trzykrotnie mniej. Zajmujące kolejne miejsca Korea i Japonia po około cztery razy mniej. Chiny przodowały również pod względem wartości przyrostu importu, która wyniosła niemal 200 mln usd. Pod tym względem jednak chińska dominacja była mniej wyraźna. Japonia zakupiła polskie towary warte o 113 mln usd więcej niż w 2017r. a Indie wydały o 84 mln usd więcej. Eksport z Polski do Chin natomiast rósł wyraźnie wolniej niż do pozostałych czołowych azjatyckich importerów polskich towarów. Liderami były Malezja i Indonezja z ponad 30 proc. wzrostem. Niewiele wolniej rósł eksport do Japonii i Wietnamu osiągając poziom powyżej 20 proc. Chiny wyprzedziły jedynie Tajwan i Pakistan, które odnotowały spadek importu z Polski oraz nieznacznie, o niewiele ponad dwa i pół punktu procentowego Tajlandię.

Polski eksport pośredni do Azji

W zestawieniu nie uwzględniono krajów Bliskiego Wschodu należących do grupy MENA oraz byłych republik radzieckich w Azji Centralnej. Wyłączone zostały również Hongkong i Singapur, gdyż ze względu na swoją rolę hubów logistycznych i handlowych i trudno ocenić dla jakiej części polskich towarów są one rynkiem docelowym a na ile ogniwem w łańcuchach dostaw. W 2018 r. eksport do Hong Kongu wyniósł 426 mln usd o 5 proc. mniej niż w 2017r. Eksport do Singapuru wyniósł 279 mln i był o ponad 15 proc. wyższy rdr. Hongkong pełni w pewnym stopniu rolę pośrednika w polskim handlu z Chinami więc faktyczny polski eksport do Chin może być wyższy. Z drugiej jednaj strony w polskim eksporcie do Chin w 2018 r. ogromną rolę odgrywała miedź, która stanowiła około 20 proc. eksportu. W polskim eksporcie do Indii półkoks i koks stanowiły ponad 30 proc.
Eksport do innych państw azjatyckich oparty był w o wiele większym stopniu na produktach bardziej przetworzonych lub żywności. Jeśli zostałyby w wyliczeń wyłączone surowce choćby zgrubnie obrobione względna atrakcyjność polskich produktów na rynkach indyjskim i chińskim byłaby jeszcze niższa w porównaniu do pozostałych państw. W zestawieniu nie uwzględniono również eksportu pośredniego przez inne państwa w szczególności przez Niemcy. Wartość i dynamika polskiego eksportu do Chin i Azji poprzez inne państwa może być istotnie wyższa.

Eksport do Chin i innych państw azjatyckich w przeliczeniu na osobę

Chiny, Japonia i Indie ze względu na wielkość gospodarek mają naturalny większy potencjał do tego by być liderami importu z Polski. Dla oceny atrakcyjności rynku i potencjału sprzedażowego istotne jest jednak również ile podmioty z danego państwa są skłonne wydać na polskie towary. Pod względem wartości importu na mieszkańca Chiny z wartością 1,79 usd / osobę wyprzedziły jedynie Indie, Indonezję i Pakistan, które odnotowały trzykrotnie niższe wartości. Niezaprzeczalnym liderem była Korea Południowa z prawie 12 usd / osobę. Ponad trzykrotnie więcej wyniósł również polski eksport na osobę na Tajwan, do Japonii i do Malezji. Wszystkie te kraje należą do grupy bardzo zamożnych lub stosunkowo zamożnych państw azjatyckich. PKB na mieszkańca Japonii wynosi dwadzieścia razy więcej niż PKB na osobę w Indiach i niewiele mniej niż w Wietnamie. Niewiele mniejsza jest również przepaść między tymi dwoma państwami a Koreą Południową i Tajwanem. Znacznie niższe od najbogatszych PKB na osobę mają również tak znaczący importerzy polskich produktów jak Tajlandia i Malezja.

Skłonność do nabywania polskich produktów

Gospodarki Indii, Wietnamu czy Indonezji szybko się rozwijają i jeśli polskie produkty już teraz cieszą się popularnością jest szansa, że wraz ze wzrostem zamożności będzie dynamicznie rosła ich wartość polskiego eksportu do tych państw azjatyckich. Stopień w jakim podmioty z danego państwa są skłonne do nabywania polskich towarów zależnie od poziomu zamożności w porównaniu do tejże skłonności chińskich importerów można ocenić przy pomocy wskaźnika uwzględniającego zarówno wartość eksportu na osobę jak również poziomu bogactwa danego państwa w przeliczeniu na osobę.Formuła wskaźnika to stosunek ilorazu wartości eksportu na osobę w danym państwie i eksportu na osobę do Chin do ilorazu dochodu PKB na osobę w danym państwie i w Chinach. Wartość wskaźnika dla poszczególnych państw oraz jakie miejsce zajmują poszczególne państwa w polskim eksporcie z punktu widzenia absolutnej wartości eksportu i w przeliczeniu na osobę oraz wskaźnika skłonności do nabywania polskich towarów zostały zaprezentowane wcześniej w tabeli.

Porównanie atrakcyjności polskiego eksportu do Chin i do innych państw azjatyckich

Wietnam jest absolutnym liderem pod względem ilości importu z Polski w porównaniu do posiadanych możliwości. Korea Południowa przy stosunkowo wysokim poziomie wskaźnika skłonności dominuje pod względem wartości importu z Polski na osobę. Wietnam i Korea wyraźnie odróżniają się od reszty pod względem względnej atrakcyjności polskich towarów dla odbiorców traktowanej jako wypadkowa tych dwóch czynników. Polskie produkty są również dużo bardziej atrakcyjne dla odbiorców na Tajwanie, w Tajlandii i Malezji i nieznacznie bardziej atrakcyjne dla podmiotów japońskich niż dla chińskich. Porównywalną lub nieco tylko niższą atrakcyjnością cieszą się natomiast w Indiach i Pakistanie. Wyraźnie mniej atrakcyjne polskie towary są tylko dla odbiorców indonezyjskich, jednak wysoka dynamika eksportu w 2018 r. wskazuje na możliwość zmiany sytuacji.Intensywne działania podejmowane w państwach Azji Południowo-wschodniej przez prowadzone przez zagraniczne biura handlowe PAIH mają widoczny pozytywny wpływ na wzrost atrakcyjności polskich produktów w regionie.